Uitvaarten waarover is nagedacht.
De Wending verzorgt uitvaart van kinderen
Wie een bezoek brengt aan de website van het Culemborgse bedrijf ‘de Wending’, uitvaartbegeleiding van kinderen en jongeren voor midden Nederland, wordt rondgeleid langs gedichten, rouwkaarten met kindertekeningen in felle kleuren, foto’s van uitvaarten met knuffels, kaarsen en ballonnen, een bus als lijkwagen en verschillende manden en kisten waarin kinderen begraven kunnen worden. Dat het hier niet gaat om standaarduitvaarten maar om uitvaarten waarover is nagedacht en waarbij het gevoel centraal staat, is duidelijk.
“Na het kennismakingsgesprek was ons al gauw duidelijk dat we met jullie verder wilden gaan. Niet alleen omdat jullie respect toonden voor onze onzekerheid welk soort ondernemer we nu zouden willen, maar ook omdat jullie te kennen gaven dat jullie graag met onze zoon, in de laatste fase van zijn leven, kennis wilden maken. Het ontdekkende voor ons was dat persoonlijke betrokkenheid voor jullie heel goed te combineren leek met zakelijkheid en doortastendheid. Het aardige was dat jullie met frisse, nieuwe ogen door de kerk en over de begraafplaats banjerden, niet gehinderd door enige conventies”.
“Jullie ervaring, kennis en door ons continue de spiegel voor te houden, heeft ons gesteund en kracht gegeven. Ook op momenten dat er geen kracht meer was. Maar ook hebben we, dankzij jullie, de juiste beslissingen genomen, doordat jullie ons onzichtbaar stuurden vanuit ons hart te denken en te handelen”.
Dit zijn enkele reacties van “klanten” van de Wending. Zij hebben de weg gevonden naar het bedrijf waar Ellen Kruijer en Cornelieke Pieters eigenaar van zijn.
Zij vertellen: “Bij het regelen van een uitvaart word je als rouwende vaak gedwongen in een bepaald protocol dat niet het jouwe is. Je houdt je eraan omdat het nu eenmaal zo hoort, maar de vraag waarom het hoort of waarom het goed is, wordt bijna nooit gesteld. Mensen hebben tijd en ruimte nodig om te ontdekken wat ze willen en om dat gevoel te volgen. Daarom regelen we de eerste dag alleen het hoognodige; de rest komt de dagen daarna wel, in kleine stukjes”.
“Er staat bij een uitvaart eigenlijk niets vast”, legt Ellen uit, “behalve de termijn waarbinnen de uitvaart moet plaatsvinden. Maar al het andere daaromheen kun je zelf bepalen. Wil je zelf je kind wassen en aankleden als het overleden is, neem je het in je armen in je eigen auto mee naar huis, wil je het in een kist begraven of in een mand, welke ruimte kies je voor de afscheidsbijeenkomst: buiten, in je eigen huis, of misschien wel de school of het kinderdagverblijf van je kind, kortom: er is zoveel mogelijk”. Cornelieke laat weten dat zij de dingen regelen die de ouders willen, ook wanneer dit niet zo gebruikelijk is, bijvoorbeeld het dalen met touwen, zelf het graf dichtmaken, zelf aangifte doen van overlijden bij de gemeente of de grafrechten op naam van beide ouders laten registreren.
Ellen en Cornelieke hebben allebei zelf kinderen en ervaren zoals alle ouders, ook de angst voor de dood van een kind. Aan de andere kant hebben zij ervaren dat het overlijden van een kind ook realiteit is: niet iedereen gaat pas dood op zijn tachtigste.
“Bij de dood van een kind kunnen wij handelen”, zegt Ellen, `wij hebben niet zozeer meer te maken met het kind maar meer met het verdriet van ouders, broertjes en zusjes en de naaste familie`. Hoewel het ook wel gebeurt dat we het kind al eerder hebben gesproken, als het ongeneeslijk ziek is`, vult Cornelieke aan. `Het is bijzonder dat we dan met het kind kunnen bespreken wat het wil. Zo wilde een kind op zijn zij in de kist liggen, dat hebben we dan ook gedaan.
Wat Cornelieke en Ellen opvallen, is hoeveel wijsheid die kinderen hebben en hoeveel zorg en aandacht voor hun ouders en anderen in hun omgeving ze hebben.
Ook aan anderen dan de naaste familie besteedt de Wending aandacht. Als een schoolgaand kind sterft, reserveren we een avond of middag om met de kinderen en hun ouders uit de klas te bespreken wat er gaat gebeuren bij de uitvaart. Kinderen stellen dan allerlei vragen- hoe diep is het graf, wat gebeurt er nou precies als je wordt gecremeerd- en we gaan op al die vragen serieus in, want daar hebben de kinderen recht op.
`De dood wordt namelijk vaak weggestopt. We willen er niet aan denken en doen of hij niet bestaat, totdat hij ons overvalt en dan zijn we radeloos. Het kan geen kwaad je eens te oriënteren op wat er allemaal mogelijk is bij uitvaarten, zodat je weet hoe je je eigen uitvaart of die van je kind nu echt hebben wilt.